Ik was nog maar een kind, zat op m’n moederschoot.
En tekende ons samen, met m’n kleurpotlood.
Ik tekende de droom van ieder kind,
Een kind dat alle liefde van de wereld bij zijn moeder vindt.
Ik tekende met groen een onbeschreven blad,
Een blad dat zonder vooroordeel de wereld pas betrad.
Ik tekende dat jij altijd nabij,
Omdat jij onvoorwaardelijk voor altijd houdt van mij.
Jij kent m’n hart als geen ander,
Je weet precies wat ik voel.
Voor altijd, liefde die nooit verdwijnt,
Blijven wij voor altijd met elkaar.
Verbonden, doorgronden door jaren,
Ontstond een bewaarde herinnering.
Aan een tijd, die nooit verstrijkt,
Blijven wij voor altijd samen zonder eind.
Ik tekende m’n zorgen die ik jou heb toevertrouwd,
Jouw liefde en vertrouwen waarop ik heb voortgebouwd.
Ik tekende m’n tranen in je hand,
Jouw hart vervult met liefde waarmee je me troostend hebt omarmd.
Jij kent mijn hart als geen ander,
Je weet precies wat ik voel.
Voor altijd, liefde die nooit verdwijnt,
Blijven wij voor altijd met elkaar.
Verbonden, doorgronden door jaren,
Ontstond een bewaarde herinnering.
Aan een tijd, die nooit verstrijkt,
Blijven wij voor altijd samen zonder eind.
Nu teken ik met bruin een afgevallen blad,
Het is het blad wat ooit de onbeschreven groene kleur bezat.
Ik wou dat ik m’n kleurpotlood,
Voor altijd kon zitten op m’n moederschoot.
Want jij kent m’n hart als geen ander,
Je weet precies wat ik voel.
Voor altijd, liefde die nooit verdwijnt.
Blijven wij voor altijd samen zonder…